στο "παραμύθι ας είναι..."

 .....
Πες μου: Μ’ αγάπησες -;-

(Περιπολικά οι αισθήσεις μου

στα ρήγματα του κορμιού σου.)

Ακολουθώ τη ροή σου,

όταν το φύλο σου ρέει –

φύλλα κίτρινα οι αυλές σου,

στις ουλές μου φθινόπωρα.

Πάλι γέμισαν ποιητές τα σπλάχνα μου –

περιπολούν τους κοινοβουλευτισμούς σου

Μεταναστεύεις στον καθρέφτη μου –

Κομμάτια με κομμάτια οι ερωτήσεις μου.

Δεν ακούω -!- Απάντησες -;-

Αίματα που θροούν ανατριχιάζω.

 

Λαξεύτηκε από ΠΡΟΜΗΘΕΥΣ ΠΥΡΦΟΡΟΣ